من روی بدان زلف چو شست آوردم از غزنوی رباعی 122

1 فسانه گشت بیک بار داستان کرم بریده شد پی حاجت ز آستان کرم

2 برون ز قبه میناست بارگاه وفا ورای خانه عنقاست آشیان کرم

1 ای مبارک بنا چه خوش جائی که همی سر به آسمان سائی

2 چشم را بس بلند بارگهی طبع را برگشاده صحرائی

1 اکنون که تر و تازه بخندید نوبهار ما و سماع و باده رنگین و زلف یار

2 بی زلف یار و باده رنگین و بی سماع خود آدمی چگونه زید وقت نوبهار