عرضه دادم در بر جانان از فروغی بسطامی غزل 398

1 عرضه دادم در بر جانان وفای خویشتن زیر تیغ امتحان رفتن به پای خویشتن

2 تا نگردد خون من در حشر دامن گیر او اول از قاتل گرفتم خون بهای خویشتن

3 آخر از دست جفایش چاک کردم سینه را خود به دست خویشتن دام سزای خویشتن

4 تیره شد روزم ز تاثیر دعای نیم شب بین چه‌ها می‌بینم از دست دعای خویشتن

5 کام اگر خواهی ز کام خویش بگذر زان که ما با رضای او گذشتیم از رضای خویشتن

6 گر تو با شمشیر روزی بر سرم خواهی گذشت حاجت دیگر نخواهم از خدای خویشتن

7 گر تو با شمشیر روزی بر سرم خواهی گذشت حاجت دیگر نخواهم از خدای خویشتن

8 کاش می‌ماندی زمانی بر مراد اهل دل تا نماند مدعی بر مدعای خویشتن

9 رشته عمر بلندم سر به کوتاهی نهاد تا گسستی دستم از زلف رسای خویشتن

10 عاشق صادق فروغی گر بردنش سر به تیغ رشته الفت نبرد ز آشنای خویشتن