دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت از مجد همگر رباعی 216

1 بر من زمانه کرد هنرها همه وبال وز غم بریخت خون جوانیم چرخ زال

2 در تنگنای حلقه این اژدهای پیر شد چون لعاب افعی در حلق من زلال

1 خجسته بادا فصل ربیع و گردش سال بر این خجسته لقا پادشاه فرخ فال

2 چراغ و چشم سلاطین و نور دیده ملک فرشته خو عضدالدین شه ستوده خصال

1 هر شب چو ز هجر تو دل تنگ بنالد از سوز دلم سنگ به فرسنگ بنالد

2 هر صبحدم از درد فراق تو بنالم زانگونه که در وقت سحر چنگ بنالد