1 مرا که دست به روی خرد نهادم باز به تَرهاتِ دگر مشتغل ندارد باز

2 ترا ز من چه خبر در مقام وجد که درد به حضرت ملکی می‌برم که داند راز

3 نفاذِ امر به جز عشق را مسلم نیست چه بانگ چنگ به نزدیک کر چه بانگ نماز

4 به هرزه عمر گران مایه می‌کنی ضایع مکن که مرگ یقین بهتر از حیات مجاز

5 عنان به مرکب توسن مده مگر به حساب به چکسه باز نیاید چو اوج گیرد باز

6 ازین نشیب نشیمن طلب گذر که مگر بر آشیانهٔ وحدت پری به بال نیاز

7 بر آستانی و با راستان نه‌ای هیهات اگر به سیم نه‌ای ملتفت چو زر مگداز

8 به خویشتن چه شوی معجب ای مجاز پرست سری به دست که آنگاه گردنی بفراز

9 مصاحبی طلب اندر مسالک تحقیق که جانب تو رعایت کند به صد اعزاز

10 اگر ز پای در آیی ز دست نگذارد و گر ز چشم بیفتی نظر نگیرد باز

11 نزاریا نظر از اهل روزگار ببر به صبر خو کن و با درد خویشتن می‌ساز