سروکارم نه به کفر و نه به از سلیم تهرانی غزل 157

1 سروکارم نه به کفر و نه به دین می بایست رقمی خوشتر ازین نقش جبین می بایست

2 آنچه بایست در آیین وفا، من کردم این قدر هست که بختم به ازین می بایست

3 دل ز سودای تو دیوانه شد و خشنودم بی جنون عشق نکو نیست، چنین می بایست

4 در خیال تو مرا از هوس تنهایی خلوتی تنگتر از خانه ی زین می بایست

5 در جهان گر کسی از عیب خود آگه می بود پای طاووس چو بط پرده نشین می بایست

6 دوست همصحبت دشمن شده، برخیز سلیم همه اسباب جنون بود، همین می بایست!