دلم ز مهر تو آن دم چو از عمادالدین نسیمی غزل 89

1 دلم ز مهر تو آن دم چو صبح دم می زد که آفتاب رخت در قدم علم می زد

2 ز جام عشق تو بودم خراب و مست آنروز که نقش بند قضا، رسم جام جم می زد

3 به بوی زلف تو آشفته آن زمان بودم که منشی کن از آن کاف و نون به هم می زد

4 نبود خانه چشمم هنوز بر بنیاد که عشق روی تو بر جان در حرم می زد

5 شبی که دیده من خلوت خیال تو بود فلک هنوز سراپرده بر عدم می زد

6 به جست و جوی وصال تو من کجا بودم که در جهان قدم جان من قدم می زد

7 هنوز چهره شادی ز عقل پنهان بود که عشق بر رخ جانم نشان غم می زد

8 هنوز خامه فطرت به امر «کن » جاری نگشته بود که بر من غمت رقم می زد

9 کلیم و طور هنوز از عدم خبر می داد که جان من «ارنی » با تو دم به دم می زد

10 کجا شود ز خطا پاک نامه عملم اگر نه منشی عفوت بر آن قلم می زد

11 چگونه قلب نسیمی چو زر شدی رایج اگر نه فضل تواش سکه بر درم می زد