دلم از عشق تو مستست و جان از قاسم انوار غزل 112

1 دلم از عشق تو مستست و جان مست جهان مست و زمین مست، آسمان مست

2 همه عالم خرابات تو آمد جهان اندر جهان اندر جهان مست

3 گلستان دیدم اندر عشق رویت گل اسفید و زرد و ارغوان مست

4 طلب کردم بهر جایی رسیدم ز شوق تو مکان و لامکان مست

5 چو اندر صومعه رفتم بدیدم همیشه از تو جان صوفیان مست

6 سفر کردم، بشهر جان رسیدم درین ره کاروان در کاروان مست

7 چه شورش خاست در عالم، بیک بار؟ که فانی مست و ملک جاودان مست

8 عجب شوری فتاد اندر خرابات! همه دلدادگان با دلستان مست

9 ز کعبه تا در بت خانه رفتم همه ره مست بود و رهروان مست

10 جهان را سربسر پیمانه ای دان همیشه جرعه مست و جرعه دان مست

11 همیشه، قاسمی، ذرات مستند ز حد لامکان تا کن فکان مست