از دست غمت به جان از جهان ملک خاتون رباعی 235

1 دل رفت از بر من و زلفش مقام ساخت چون موم از آتش رخ او بین که چون گداخت

2 نرّاد ده هزار درین عرصه که منم دیدی که عشق روی تو با من چه مهره باخت

1 چه خوش باشد شبی تا روز مهتاب فتاده از رخش در روی مه تاب

2 ز نور روی چون خورشید برده نگار مهوشم از چشم ما خواب

1 تو سر بر من گران داری نگارا نگویی از چه رو آخر خدا را

2 مکن بر من جفا و جور از این بیش که طاقت طاق شد زین جور ما را