دلم زان پسته خندان از سید حسن غزنوی قصیده 13

1 دلم زان پسته خندان شکر یافت و زان یاقوت جان افشان گهر یافت

2 به وصف کشی او عقل خود را چو گردون بی سرو بسیار سر یافت

3 خیالش نزد من آمد به پرسش به جان او اگر از من اثر یافت

4 نشاطی در دل من خواست آمد ز تو بر تو غمش کی رهگذر یافت

5 هلاکم کرده بود آن چشم جادوش یک افسون لبش آن کار در یافت

6 تر و خشکم بداد و مهربان شد چو با من جان خشک و چشم تر یافت

7 چنین ناگاه بر جانم ببخشود مگر از لطف شاهنشه خبر یافت

8 خداوند جهان بهرامشه آنک ز بهر خدمتش جوزا کمر یافت

9 بدین رحمت که بر من بنده فرمود حقیقت دان که ملک بحر و بر یافت

10 ز یمن آنکه هدهد را طلب کرد سلیمانی به ملک خود دگر یافت

11 دلم ز اندوه در شادی بپرورد چو این تشریف شاه دادگر یافت

12 بلی خفاش خاکی بود تیره ز عیسی زنده گشت و بال و پر یافت

13 لقایش ذره را آورد پیدا از آن شاه کواکب تاج زر یافت

14 چو رویم سرخ گشت از نور رأیش یقینم شد که گل رنگ از قمر یافت