دلم به قبله ی اسلام مایل از عرفی شیرازی غزل 96

1 دلم به قبله ی اسلام مایل افتاده است صنم تراش من از کفر غافل افتاده است

2 مرا معامله در کوچه ایست با مرهم که صد مسیح به یک زخم بسمل افتاده است

3 به دیر می رود ای کعبه رو رهت ، فریاد که مست خوابی و آتش به محمل افتاده است

4 طواف کعبه مبادا که نا امید شوم مدد کنید که جمازه در گل افتاده است

5 من از فریب عمارت گدا شدم ور نه هزار گنج به ویرانه ی دل افتاده است

6 چگونه گریه بجوشد که چشم حیرانم به آفتاب قیامت مقابل افتاده است

7 ز بار درد سبک مایه دان شهیدان را که در محیط محبت به ساحل افتاده است

8 ز بحر جود کریمی که تشته در طلب است هزار پایه گداتر ز سایل افتاده است

9 به آستان محبت شهید شد عرفی برهمنی به در کعبه بسمل افتاده است