من عاشق تو ، نه بر توام از ازرقی هروی رباعی 104

1 ای فخر زمانه را ز پیوندی تو آدم شده محتشم ز فرزندی تو

2 زین گونه برنج بنده خرسند شدی چون در خورداز روی خداوندی تو ؟

1 چون چتر روز گوشه فرو زد بکوهسار بر زد سر علامت عید از شب آشکار

2 هر کوکبی بتهنیت عید بر فلک در زیور شعاع برآمد عروس وار

1 هر گه که بخندد آن نگار دلبند از نقطۀ یاقوت فرو ریزد قند

2 خورشید ز رشک گوید ، ای سرو بلند چون خندیدی باز دگر بار بخند