مرا ز عشق تو گر شادیی از ابن یمین فریومدی غزل 140

1 مرا ز عشق تو گر شادیی بجان نرسد تو شاد باش که جز غم بعاشقان نرسد

2 روا مدار که بیمار لعل چون شکرت ز پا در آید و دستش بناردان نرسد

3 بیان طره تو کردمی و لیک دلم ز بس بشول که دارد بکنه آن نرسد

4 مه ارچه ابلق گردون بزیر ران دارد بگرد آنرخ جانبخش دلستان نرسد

5 نشان قد خود ارزانکه راست میپرسی بسالها چو تو سروی ببوستان نرسد

6 بیادگار ز من جان بگیر و خورده مگیر که دست عاشق بیچاره جز بجان نرسد

7 لب تو مایه ده عمر جاودانست و لیک چه سود چون بکسی عمر جاودان نرسد

8 کجا رسم زلبت من بکام چون هرگز بکام زان دهن تنگ جز زبان نرسد

9 چگونه ابن یمین آستین بدست آرد ترا که پای ز عصمت بر آستان نرسد