عاشقم، از ناله نتوانم از سلیم تهرانی غزل 823

1 عاشقم، از ناله نتوانم زمانی تن زنم گر کنند از ناله منعم، بر در شیون زنم

2 در ره این دوستان، صد خار در پایم شکست نیست در دستم گلی تا بر سر دشمن زنم

3 داغ دست خود نمایم، داغ سازم لاله را آستینی بشکنم، بر آتشی دامن زنم

4 تا بداند باغبان کز باغ او چون رفته ام پنجه ی خونین خود را بر در گلشن زنم

5 جوهر روح از شراب کهنه ماند با صفا تا نگیرد زنگ، این آیینه را روغن زنم

6 تیره بختان را رسد از روی دل تسکین سلیم آب چون آیینه بر خاکستر گلخن زنم