منت از دل بصد جان دوست دارم از قاسم انوار غزل 439

1 منت از دل بصد جان دوست دارم منت از جان بصد دل بردبارم

2 مرا در هر دو عالم جز تو کس نیست تویی در هر دو عالم یار غارم

3 چو من از منزل اول گذشتم دوم منزل میان وصل یارم

4 از آن جامی که روز وصل خوردم چو روز هجر شد اندر خمارم

5 نقاب از آفتاب رو برانداز که پیش آفتابت ذره وارم

6 وصالت آرزو وین حد من نیست ز گستاخی دل بس شرمسارم

7 بنار آتش هجران مدارم که من بنیاد عشقت را مدارم

8 فدایت جان و دلها، روی بنما که در میزان هجران بی قرارم

9 به وصلم تربیت فرما، که دایم میان درد هجران سوگوارم

10 بیک ضربت مرا از خویش بستد من از تیغ تو چون منت ندارم؟

11 نیاز قاسمی از حد گذشتست ز حد بگذشت چشم انتظارم