منم عاشق و بیدل و مبتلا از جامی غزل 442

1 منم عاشق و بیدل و مبتلا ز عشق تو افتاده در صد بلا

2 کشیده ست خوان بلا عشق تو زند عالمی را به آن خوان صلا

3 ز ورد تلاوت مرا بازداشت سرود غمت در خلا و ملا

4 کی آید تلاوت ز دستم چو من زدم دست در تن تلا لاتلا

5 فروغ رخت از پس صد حجاب دهد دیده را نور و دل را جلا

6 چو راندی چنین آخرم کاشکی نمی خواندیم سوی خویش اولا

7 رسانید جامی غم دل به عرض فان شئت فاسمع و الا فلا