گشتم از جان بنده بالای از جهان ملک خاتون غزل 1205

1 گشتم از جان بنده بالای تو سر فدای روی شهر آرای تو

2 چون ز من بر بود آرام و قرار جان به شوخی غمزه ی شهلای تو

3 سرو جان بگذر زمانی سوی ما تا بمالم روی را در پای تو

4 زلفت شبرنگت به روی آشفته کن تا شود مشک ختن لالای تو

5 سرو اگر در باغ بیند قامتت از قد افتد بی شک از بالای تو

6 ای دو چشم من تو می دانی ز چشم برد خوابم نرگس رعنای تو

7 گر به جانم می کنی حکمت روان نیست رایی در جهان جز رای تو