1 چشم بر راهم که جانان کی رسد با چمن سروِ خرامان کی رسد

2 نافۀ آهویِ چین کی آورند وز سبا مرغِ سلیمان کی رسد

3 هر دمم از عشق صفرا می کند دردِ این سودا به درمان کی رسد

4 این معمّا را به می باید گشاد تا مرادِ بی نوایان کی رسد

5 یا رب این باد از گلِ ستان کی وزد یا رب این سیب از سپاهان کی رسد

6 کی به ما آید نسیمِ زنده رود پیکِ صبح از باغِ کاران کی رسد

7 از عراق آید نمی دانم نسیم یا ز اطرافِ خراسان کی رسد

8 از ختن یا از ختا یا از تتار تحفۀ یاری ز ترکان کی رسد

9 گرچه دوراندیشم و باریک بین وهمِ من در وصفِ ایشان کی رسد

10 کی بشارت نامۀ روز آورند وین شبِ یلدا به پایان کی رسد

11 او که گفت آنم که فریادت رسم ز اشتغالِ خویش با آن کی رسد

12 غبغب و زلفی عجب دیدم به خواب تا به من آن گوی و چوگان کی رسد

13 هان نزاری هم چنان می گوی باز چشم بر راهم که جانان کی رسد