درتو نگرم دو دیده ام گیرد آب از مجد همگر رباعی 38

1 خسروا داشت سخایی تو مرا پار چنانک کآن نیارست زدن لاف ز هستی من

2 آسمان با همه تعظیم و بلندی کوراست می زد از روی تواضع دم پستی با من

1 کجائی ای رخ تو نوبهار باغ جمال کجائی ای قد تو سرو بوستان وصال

2 کجائی ای گل خندان من دراین سرفصل که باز بر گل خندان وزید باد شمال

1 ای تو به جاه خسرو صاحب نشان شده در ملک شاه خسرو و صاحب قران شده

2 ای آفتاب سایه فکن کز ظهور تست در سایه تو ذره صفت خور نهان شده