مقیم میکده و ساکن خراباتم از ابن حسام خوسفی غزل 129

1 مقیم میکده و ساکن خراباتم نه مرد صومعه و سمعه و مقاماتم

2 مرا به کعبه چه خوانی که طاق ابرویت بس است روز دعا قبله ی مناجاتم

3 اگر نه بر سر کویت به طوع سجده کنیم ملک گناه نویسد به جای طاعاتم

4 مقرّبان صوامع نشین لاهوتی کنند ورد سحر نغمه ی مقالاتم

5 حدیث وجد من افسردگان کجا دانند فلک به چرخ در آید ز شوق حالاتم

6 برفت عمر به زهد ریا و سالوسم کجاست باده که ضایع گذشت اوقاتم

7 به باده خرقه ی ابن حسام رنگین کن که دل ملول شد از رنگ زرق و طاماتم