چشم خوشت آندم که سر از خواب از کمال خجندی غزل 378

1 چشم خوشت آندم که سر از خواب برآورد مستم بوی گوشه محراب برآورد

2 بنمود سر زلف تورو از طرف بام از غیرت آن ماه فلک تاب برآورد

3 گلبرگ رخت شمع لطافت چو برافروخت دود از جگر لاله سپر آب بر آورد

4 منسوخ شد از لعل نو افسانه شیرین آن روز که شور از شکر ناب برآورد

5 در بحر غمت چشم گهر بار من امروز مانند خم بر سر سیلاب بر آورد

6 اسباب نشاط و طربم بود مهیا عشق توام از جمله اسباب برآورد

7 در آتش غم سوخت کمال از هوس خام پنداشت که عشق تو سر از خواب برآورد