چشم خود را دوست می‌دارم از همام تبریزی غزل 131

1 چشم خود را دوست می‌دارم که رویش دیده‌ام عاشقم بر گوش خود کآواز او بشنیده‌ام

2 ای حریفان من در این مذهب نه امروز آمدم عشق او در مجلس روحانیان ورزیده‌ام

3 چون سماع عاشقانش گرم شد روز الست من به پهلو زان جهان تا این جهان گردیده‌ام

4 عالم صورت حجاب روی معشوق من است پرتوی از حسن تو در روی خوبان دیده‌ام

5 سرو را گفتم چرا می‌لرزی از باد صبا گفت دارد بوی او از بوی او لرزیده‌ام

6 در گلستان یار ما وقت سحر چون می‌گذشت گفت گل انصاف من بر روی خود خندیده‌ام

7 مشک را بر بوی زلفش بر گریبان بسته‌ام لاله و گل را به یاد رنگ او بوییده‌ام