بگذاشتم چو مهر نشانی ز دود دل از سعیدا غزل 442

1 بگذاشتم چو مهر نشانی ز دود دل گردون مثال طاق روانی ز دود دل

2 پرهیز کز حقیقت خود کرده ام روان مانند شعله روح روانی ز دود دل

3 با صد هزار تعبیه اش نقش بسته ام چون آسمان شکسته کمانی ز دود دل

4 تا در هوای قامت او سوخت سرکشید در باغ سینه سرو روانی ز دود دل

5 دایم ز آه، سینهٔ عشاق روشن است هرگز ندیده ایم زیانی ز دود دل

6 هرگز نسوخت خاطر یاران به حال ما کردیم بی حساب بیانی ز دود دل

7 داریم همچو لاله سعیدا در این چمن از چشم زخم داغ نهانی ز دود دل