دانم که وفا ز دل برانداخته ای از مسعود سعد سلمان رباعی 357

1 گه وداع بت من مرا کنار گرفت بدان کنار دلم ساعتی قرار گرفت

2 وصال آن بت صورت همی نبست مرا بدان زمان که مرا تنگ در کنار گرفت

1 هم شب مست وار و عاشق وار بودم از روی دوست برخوردار

2 گه مرا داد شکرش بوسه گاه سروش مرا گرفت کنار