من خانهٔ آن ماه جبین می دانم از سعیدا رباعی 105

1 صافیدلی چو آینه در این زمان کم است ور هست همچو آب روان در پی هم است

2 نبود عجب که منت آسودگی کشم زخم صحیح ناشده در زیر مرهم است

1 صبحدم شیری که مهر دایه ام در کام ریخت خون دل شد شام غم از دیده ام ایام ریخت

2 سرخ ناگردیده ریزد خون دل را دل به زور حیف این می را که از خم ساقی ما خام ریخت

1 حرف آن لب شنفتنم هوس است سخن از باده گفتنم هوس است

2 سر او را که اظهر است از شمس باز در دل نهفتنم هوس است