من بر سر آن کر بچه کارم همه از کمال خجندی غزل 517

1 من بر سر آن کر بچه کارم همه دانند در سر هوس روی که دارم همه دانند

2 رانی چو سگم از در و گونی که بکن عقو تا حشر من این در نگذارم همه دانند

3 گر آه من آن سرو نداند که بلند است مرغان چمن ناله زارم همه دانند

4 گیرم که به خون زخم بپوشم ز طبیبان از ناله دل و جان نگارم همه دانند

5 گیرم ز بزرگی سگ خویشم شمرد بار من کیستم و در چه شمارم همه دانند

6 باران اگرت جان و سر آرند بتحقه من نیز به باران تو بارم همه دانند

7 گر خلق ندانند کمال این سخن کیست چون معنی نو در قلم آرم همه دانند