من عهد و وفات سست می‌دانستم از مشتاق اصفهانی رباعی 152

1 زهی خطت ز عرق مشک ناب در ته آب عذارت از خوی شرم آفتاب در ته آب

2 تلاش گوهر مقصود و راحت افسانه است مجو ز دیده غواص خواب در ته آب

1 کی در دل ما جز تو کسی را گذری هست هم یاد تو باشد اگر اینجا دگری هست

2 رو تافتم از دل بسراغ حرم دوست غافل که ازین خانه بآن خانه دری هست

1 عنان دل بکف کودکی بود ما را که میکشد ز ستم مرغ رشته بر پارا

2 دل مرا ز دل تست سنگدل یارا شکایتی که نباشد ز سنگ مینا را