1 من کیم بوسه زنم ساعد زیبایش را؟ گر مرا دست دهد بوسه زنم پایش را

2 چشم ناپاک بر آنچهره دریغست، دریغ دیده پاک من اولیست تماشایش را

3 ناز میبارد از آن سرو سهی سر تا پا این چه نازست؟ بنازم قد و بالایش را

4 خواهم از جامه جان خلعت آن سرو روان تا در آغوش کشم قامت رعنایش را

5 جای او دیده خونبار شد، ای اشک، برو هر دم از خون دل آغشته مکن جایش را

6 هیچ کس دل بخریداری یاری ندهد که بهم بر نزند حسن تو سودایش را

7 زان دو لب هست تمنای هلالی سخنی کاش، گویی، که: بر آرند تمنایش را