1 امیدوارم از آنمه که مهربان گردد اگر حقیقت حال منش عیان گردد

2 چو بگذرد بدلم یاد رشته گهرش ز شوق آن تن زارم چو ریسمان گردد

3 ز تاب لاله سیراب آتش افروزش گلاب دیده من آب ارغوان گردد

4 گهی که شعر سیه در حریر ساده کشد تنم ضعیفتر از تار پرنیان گردد

5 بآستینش چو دستم نمیرسد آن به بزیر پاش سرم خاک آستان گردد

6 ز کوی وی نه گزیری مرا که بلبل مست نیارد آنکه نه بر طرف گلستان گردد

7 بسوزم از غم و پروانه وار دم نزنم بسان شمع گرم جمله سر زبان گردد

8 بیا که خط تو منشور حسن را طغراست مثال فائده مند از پی نشان گردد

9 بگاه وصف لبت از دهان ابن یمین ز بس لطیف که آید سخن روان گردد