از بس که زدم به شیشهٔ تقوی سنگ از شیخ بهایی رباعی 51

1 تازه گردید از نسیم صبحگاهی، جان من شب، مگر بودش گذر بر منزل جانان من

2 بس که شد گل گل تنم از داغهای آتشین می‌کند کار سمندر، بلبل بستان من

1 اشف قلبی، ایها الساقی الرحیم بالتی یحیی بها العظم الرمیم

2 زوج الصهباء بالماء الزلال واجعلن عقلی لها مهرا حلال

1 او را که دل از عشق مشوش باشد هر قصه که گوید همه دلکش باشد

2 تو قصهٔ عاشقان، همی کم شنوی بشنو، بشنو که قصه‌شان خوش باشد