1 چارپایی شنیده ام مرده است از امیرکبیر، طال بقاه

2 چون که سنجیدم این سخن، گفتم غلط افتاده است در افواه

3 بعد خویش، آن که چون امیر گذاشت کی وجودش شود به مرگ، تباه

4 خلف آن را که هست، خود باقی است خرد آمد برین حدیث گواه

5 زنده را، مرده کی توان گفتن؟ خود حکم باش حسبهًٔ لِلّٰه