1 شنیدم در قفس از شاخساران شور بلبل را به سیل گریه دادم خانهٔ صبر و تحمّل را

2 مدام از دوربینی مرغ زیرک در بلا باشد شکنج دام می بیند، خم گیسوی سنبل را

3 نه از دردی خبر دارد، نه فریادی اثر دارد خدا صبری دهد خواری کشان کوی آن گل را

4 سرت گردم، تهی مگذار جیب داغ ناسورم به دامان نسیمی باز کن مشکینه کاکل را

5 دماغ جان مخمور حزین را بویِ مِی باید چو گل بر تربتش بگذار ساقی، ساغر مل را