1 شنیدم کوکبی با کوکبی گفت که در بحریم و پیدا ساحلی نیست

2 سفر اندر سرشت ما نهادند ولی این کاروان را منزلی نیست

3 اگر انجم همانستی که بود است ازین دیرینه تابی ها چه سود است

4 گرفتار کمند روزگاریم خوشا آنکس که محروم وجود است

5 کس این بار گران را برنتابد ز بود ما نبود جاودان به

6 فضای نیلگونم خوش نیاید ز اوجش پستی آن خاکدان به

7 خنک انسان که جانش بیقرار است سوار راهوار روزگار است

8 قبای زندگی بر قامتش راست که او نو آفرین و تازه کار است