شنیدم کوکبی با از اقبال لاهوری پیام مشرق 171

1 شبی زار نالید ابر بهار که این زندگی گریهٔ پیهم است

2 درخشید برق سبک سیر و گفت خطا کرده ئی خندهٔ یکدم است

1 بود انسان در جهان انسان پرست ناکس و نابود مند و زیر دست

2 سطوت کسری و قیصر رهزنش بند ها در دست و پا و گردنش

1 منکر نتوان گشت اگر دم زنم از عشق این نشه بمن نیست اگر با دگری هست

2 ای ترا حق خاتم اقوام کرد بر تو هر آغاز را انجام کرد

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران