شنیدم که کسری یکی از ابن یمین فریومدی مثنوی 4

1 شنیدم که کسری یکی فرش داشت بر آن فرش هر گونه پندی نگاشت

2 نخست آنکه دنیا نجوید کسی که داند بدو در نماند بسی

3 دوم آنکه سودی ندارد حذر زکاریکه رفتست اندر قدر

4 سوم آنک دانای خالق شناس ز مخلوق بر سر نگیرد سپاس

5 چهارم چو روزی مقدر شدست چرا مرد آزاده چاکر شدست

6 اگر بگذری زینسخن راه نیست روان تو از دانش آگاه نیست

7 شنیدم که روزی منوچهر شاه بپرسید از مهتری نیکخواه

8 که در عالم از هر چه هست ارجمند چه چیزست شایسته و دلپسند

9 ز گفتار گفت حکیمان بهست ز کردار کرد کریمان بهست

10 ازین گفت وزین کرد اگر بگذری نیابی خرد را جز این داوری