آوازهٔ حسنت از جهان می‌شنوم از عراقی رباعی 112

1 در بزم قلندران قلاش بنشین و شراب نوش و خوش باش

2 تا ذوق می و خمار یابی باید که شوی تو نیز قلاش

1 دل، چو در دام عشق منظور است دیده را جرم نیست، معذور است

2 ناظرم در رخت به دیدهٔ دل گرچه از چشم ظاهرم دور است

1 دل، که دایم عشق می‌ورزید رفت گفتمش: جانا مرو، نشنید رفت

2 هر کجا بوی دلارامی شنید یا رخ خوب نگاری دید رفت