1 شنیدم که مخدوم اهل هنر به سمع رضا شعر من گوش کرد

2 به ذوقی تمام آن شراب گران که من داده بودم سبک نوش کرد

3 چو سرمست شد فکر تش زان شراب که جان را به یک جرعه بیهوش کرد

4 بشد با عروسان افکار من دو دست قبول اندر آغوش کرد

5 ولیکن چو کابینشان خواست کرد به اقبال من خود فراموش کرد

6 ز بخشش همی راند کلکش سخن ندانم مر او را که خاموش کرد