ز آن باده نخورده ام از نجم‌الدین رازی رباعی 59

1 دل کرد بسی نگاه در دفتر عشق جز دوست ندید هیچ را در خور عشق

2 چندان که رخت حسن نهد بر سر عشق بیچاره دلم عشق نهد بر سر عشق

1 ای دل این ره به قیل و قالت ندهند جز بر در نیستی وصالت ندهند

2 و آنگاه در آن هوا که مرغان ویند تا با پر و بالی پر و بالت ندهند

1 هر دل نکشد بار بیان سخنم هر جان نچشد ذوق ز جان سخنم

2 زین گونه معما که زبان سخن است هم من دانم که ترجمان سخنم