مرا به صبر نمودن از حکیم نزاری قهستانی غزل 320

1 مرا به صبر نمودن ، ثبات ممکن نیست که بی تو زنده دلان را حیات ممکن نیست

2 بر آستان تو تسلیم گشته ایم چو خاک سفر ز کوی تو در ممکنات ممکن نیست

3 بسی بگشتم و بسیار خوب رو دیدم ولی به لطف تو در کاینات ممکن نیست

4 به سومنات اگر از صورت تو نقش برند دگر که سجده کند پیش لات ممکن نیست

5 خلاص چشم نمیدارم ار بخواهی کشت که از کمند تو کس را نجات ممکن نیست

6 ز سینه آتش عشق تو باز ننشید به آب سر که به آب فرات ممکن نیست

7 تو فارغی و از این جانب آرزومندی به غایتی است که آن را صفات ممکن نیست

8 خلاف عهد تو میگویدم عدو که بکن فریب من به چنین ترّهات ممکن نیست

9 گمان مبر که نزاری دل از تو بردارد نه در حیات که بعد از وفات ممکن نیست