1 مرا نور یقین همراه جانست سرم با دوست سر بر آستانست

2 مرا گوید: میان درد و غم باش معین شد که سری درمیانست

3 ز حد لامکان تا توده خاک همیشه کاروان در کاروانست

4 درین دریای بی پایان فتادیم امید جان برب مستعانست

5 حدیث عشق حالی بس غریبست همیشه با بلاها هم عنانست

6 دلم کو سر فرو نارد بکونین غلام همت دردی کشان است

7 مگو، قاسم، که: این دارد فلانی یقین می دان همه با همگنانست