1 به صدق گفتهام هر دل گواه است که دلها را به سوی دوست راه است
2 به هر سو رو نمایی دوست آن سوست جز او را گر ببینی اشتباه است
1 آنکه ناید به دلش رحم ز بیماری دل کی به یاد آیدش از حال گرفتاری دل
2 بس که دل بر سر دل ریختهای دل به رهش که تو را نیست دگر راه ز بسیاری دل
1 ای دوست مرانم ز در خویش خدا را کز پیش نرانند شهان خیل گدا را
2 باز آی که تا فرش کنم دیده به راهت حیف است که بر خاک نهی آن کف پا را
1 گردون چو زد لوای ولایت به بام ما سامان گرفت شرع پیمبر به نام ما
2 در نعت این بس است که روحالامین پاک آرد سلام بارو رساند پیام ما