بی کینه دلم به سینه از از جویای تبریزی رباعی 15

1 بی کینه دلم به سینه از فضل خداست آئینه خاطرم نه محتاج جلاست

2 از هر که غباری به دلم جای گرفت چون گرد یتیمی گهر عین صفاست