من به توفیق خدا، ره از عمادالدین نسیمی غزل 179

1 من به توفیق خدا، ره به خدا یافته ام عارف حق شده و ملک بقا یافته ام

2 در شفاخانه روح القدس از دست مسیح خورده ام شربت شافی و شفا یافته ام

3 اگر از کعبه به بتخانه روم عیب مکن که خدا را به حقیقت همه جا یافته ام

4 خاطر از محنت اغیار و دل از رنج خلاص رستگار آمده از درد و، دوا یافته ام

5 ذوق عیشی که بدان دست سلاطین نرسد از وصالت من درویش گدا یافته ام

6 جز تو کام دگر از هر دو جهانم چون نیست چه کنم هردو جهان را چو تو را یافته ام؟

7 شرح اوراق کتبخانه اسرار ازل از خط و زلف و رخ و خال تو وا یافته ام

8 ناله و سوز دل از آتش عشق است مرا مکن اندیشه که از باد هوا یافته ام

9 نیستم منتظر جنت و فردوس و لقا از رخت جنت و فردوس و لقا یافته ام

10 در طواف حرم کوی تو ای کعبه حسن هردم از مشعر موی تو صفا یافته ام

11 ای نسیمی ز خیال رخ آن ماه بپرس کز خیال رخ آن ماه چه ها یافته ام