1 آن قدر شوق گل روی تو دارم که مپرس آن قدر دغدغه از خوی تو دارم که مپرس

2 چون ره کوی تو پرسم دلم از بیم تپد آن قدر ذوق سر کوی تو دارم که مپرس

3 سر به زانوی خیال تو هلالی شده‌ام آن قدر میل به ابروی تو دارم که مپرس

4 از خم موی توام رشتهٔ جان میگسلد آن قدر تاب ز گیسوی تو دارم که مپرس

5 صدره از هوش روم چون رسد از کوی تو باد آن قدر بیخودی از بوی تو دارم که مپرس

6 جانم از شوق رخت دیر برون می‌آید انفعال آن قدر از روی تو دارم که مپرس

7 محتشم تا شده خرم دلت از پهلوی یار آن قدر ذوق ز پهلوی تو دارم که مپرس

8 محتشم تا شده آن شوخ به نظمت مایل ذوقی از طبع سخنگوی تو دارم که مپرس