من از کرمت بسی حکایت از نشاط اصفهانی رباعی 47

1 این چه دشت است که سرتاسر آن گردی نیست که بر او دیده ی خونین و رخ زردی نیست

2 خرم آن کس که برویش ز رهت گردی هست وانکه بر دل، دگر از هیچ رهش گردی نیست

1 اگر اینست غم عشق فزون خواهد شد اگر اینست دل غمزده خون خواهد شد

2 میکند زلف تو گر سلسله داری زینسان عقلها بر سر سودای جنون خواهد شد

1 صبح باز آمد و شب گشت نهان موکب روز بسر آراست جهان

2 باز از هر طرف اصحاب بهار غارت آورد بر افواج خزان