حکایتی دو سه دارم، بشرط از قاسم انوار غزل 622

1 حکایتی دو سه دارم، بشرط دستوری ز حد گذشت بغایت زمان مهجوری

2 چو آفتاب جهانتاب ظاهرست حبیب حجاب مایه جهلست و پایه کوری

3 بیا بمجلس مستان، سجود کن، بستان شراب ناب «اناالحق » ز جام منصوری

4 اگر ز جام محبت بجرعه ای برسی هزار قیصر و خاقان، هزار فغفوری

5 ترا ز لذت مستی و عاشقی چه خبر؟ که در حقیقت معنی ازین سخن دوری

6 اگر مقرب شاهی، کجاست طلعت شاه؟ ولی مقرب حق نیستی، که مزدوری

7 ز حق نصیب نداری ولیک خوشحالی که در میان خلایق بزهد مشهوری

8 شراب ناب محبت حیات جان بخشد بوصف راست نیاید حدیث موفوری

9 ز قاسمی بشنو: مست باش، یا مستور که هر دو راست نیایند: مست و مستوری