نماند از گرد غم، در سینه ام جای شکیبایی از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1626

1 مرغ شب پیشتر از آنکه برآرد آواز دل شوریده نوا، زمزمه ای کرد آغاز

2 می سرایید دل و کلفت آواز نبود ایمن از فتنه گریهای زبان غمّاز

1 از چاره عاجزم مژه اشکبار را ساکن چه سان کنم؟ رگ ابر بهار را

2 نتوان ستردن از دل خون گشته داغ عشق ناخن عبث مزن، جگر لاله زار را

1 بلا شد گوشهٔ چشم ترحم بی‌گناهان را نگه٬ تیغ سیه‌تاب است، این مژگان‌سیاهان را

2 ز چشم مست دارد یاد، ساقی باده‌پیمایی در این مجلس که ساغر داد یا رب خوش‌نگاهان را؟