حاجتی دارم و حاشا که بگفتار از نشاط اصفهانی غزل 92

1 حاجتی دارم و حاشا که بگفتار آید حجت است آن که بگفتار پدیدار آید

2 سخن از پایه ی من خواست نه زانجا که تویی من بوصف تو چه گویم که سزاوار آید

3 پاس دل باید نه پاس زبان در بردوست هر چه دردل گذرد به که بگفتار آید

4 خیل شه خانه ی درویش بهم در شکند چه عجب سینه گر از مهر تو افکار آید

5 وقت در صحبت یاران مده از دست نشاط این نه یاریست که چون رفت دگر بار آید