قمری دارم کین چشم نهان خانه از قاسم انوار غزل 146

1 قمری دارم کین چشم نهان خانه اوست دل و جان عاشق آن نرگس مستانه اوست

2 من ازان یار چه گویم؟ که عجب دلداریست! شمع جانست و جهان عاشق و پروانه اوست

3 قصه عشق غریبست و نشاید گفتن در دو عالم همه جا قصه افسانه اوست

4 دو جهان مست خرابند ز جام ازلی دو جهان در دو جهان ساقی می خانه اوست

5 جام آن یار من از حد و نهایت بگذشت ز سمک تا بسما ساغر و پیمانه اوست

6 ما بغیر از تو ندیدیم بعالم دگری زلف دلدار گرامیست، که در شانه اوست

7 گر بپرسند ترا: عاشق فرزانه کجاست؟ قاسم سوخته دل عاشق فرزانه اوست