مهر رویش میان جان دارم از جهان ملک خاتون غزل 967

1 مهر رویش میان جان دارم راز او تا به کی نهان دارم

2 در فراق رخ تو از دیده چند خون جگر روان دارم

3 خود نگویی که از جفا تا کی بر سر کوی تو فغان دارم

4 گرچه کردی کناره از سرما دل و جان با تو در میان دارم

5 نکنم ترک عشقت ای دلبر در تن خسته تا روان دارم

6 خالی از ذکر تو نخواهم شد ای دلارام تا زبان دارم

7 تا به کی جور می کنی بر من این همه طاقت و توان دارم

8 بی رخ همچو ماه و خورشیدت بس ملامت که در جهان دارم

9 بیش از اینم به تیغ هجر مکش که به لطفت نه این گمام دارم