کاتبی دارم که چون بر دست از سلیم تهرانی قطعه‌ 39

1 کاتبی دارم که چون بر دست گیرد خامه را هر سخن را دخل بیجایی کند موی دماغ

2 افکند هر مصرعی را عضوی از اعضا ز سهو می کند هر حرف را از نقطه ی بیهوده داغ

3 دست خود هرگه به سوی خامه برد، از بیم او لفظ از معنی گریزان گشت چون دود از چراغ

4 حرف در بند غم از آسیب او چون پای باز نقطه در گرداب خون از دست او چون چشم زاغ

5 دارد از خط شکسته، انتعاشی طبع او زشت تر باشد، شکسته چون شود پای کلاغ