گله‌ای دارم از تو و گله‌ای از وحشی بافقی مثنوی 1

1 چند به دل فرو خورم این تف سینه تاب را در ته دوزخ افکنم جان پر اضطراب را

2 تافته عشق دوزخی ز اهل نصیحت اندرو بر من و دل گماشته سد ملک عذاب را

1 چو شمع شب همه شب سوز و گریه زانم بود که سرگذشت فراق تو بر زبانم بود

2 شد آتش جگرم پیش مردمان روشن ز خون گرم که در چشم خونفشانم بود

1 تا ابد دولت نواب ولی سلطان باد ملکت سرمدیش نامزد فرمان باد

2 آن عصایی که شکست سر قیصر با اوست پیش قصرت به سر دست کمین دربان باد